Artur Malawski
(4.07.1904 ? 26.12.1957) kompozytor, pedagog i dyrygent urodzony w Przemyślu, zmarły w Krakowie. Kształcił się od ósmego roku życia w grze na skrzypcach w rodzinnym mieście. W latach 1920-28 studiował grę na skrzypcach w Konserwatorium Towarzystwa Muzycznego w Krakowie w klasie Jana Chmielewskiego (uzyskał dyplom ze srebrnym medalem) oraz teorię muzyki u ks. Bernardina Rizziego. W latach 1927-33 koncertował w Krakowie i innych miastach oraz w Polskim Radiu, lecz na skutek urazu lewej ręki musiał zrezygnować z kariery wirtuozowskiej. Od 1928 do 1936 był profesorem skrzypiec i teorii muzyki w Konserwatorium Towarzystwa Muzycznego w Krakowie, jednocześnie ucząc w latach 1929-30 gry na skrzypcach w Śląskiej Szkole Muzycznej w Katowicach oraz, w latach 1930-32, w Żeńskim Seminarium Nauczycielskim w Krakowie. W 1932 został współzałożycielem Stowarzyszenia Młodych Muzyków w Krakowie i brał aktywny udział w jego działalności. W 1936 podjął studia w Państwowym Konserwatorium Muzycznym w Warszawie: w zakresie kompozycji w klasie Kazimierza Sikorskiego oraz dyrygentury pod kierunkiem Waleriana Bierdiajewa, które ukończył w 1939 z odznaczeniem za kompozycję. Po wybuchu II wojny światowej przebywał we Włodzimierzu Wołyńskim, gdzie przez pół roku prowadził chór i orkiestrę ukraińskiego teatru muzycznego. W 1940 przeniósł się do Tarnopola, gdzie był nauczycielem gry na skrzypcach i klasy kameralnej w szkole muzycznej. W 1941 zamieszkał we Lwowie, a następnie w Lublinie, gdzie do 1944 uczył prywatnie gry na skrzypcach oraz organizował koncerty dla Polaków, podczas kórych występowali głównie muzycy warszawscy. Od 1945 uczył przedmiotów teoretycznych, prowadził klasy dyrygentury oraz kompozycji w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Krakowie, gdzie w latach 1951-52 kierował również sekcją operową na Wydziale Wokalnym, zaś w 1957 został mianowany kierownikiem nowo utworzonej Katedry Dyrygentury krakowskiej uczelni. W latach 1950-54 prowadził także klasę dyrygentury w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Katowicach. W 1955 został profesorem nadzwyczajnym. Artur Malawski wykształcił wielu kompozytorów i dyrygentów, m.in.: Janusza Ambrosa, Karola Anbilda, Andrzeja Cwojdzińskiego, Andrzeja Dobrowolskiego, Romana Haubenstocka-Ramatiego, Jerzego Katlewicza, Tadeusza Machla, Stefana Marczyka, Krzysztofa Missonę, Krzysztofa Pendereckiego, Witolda Rowickiego, Bogusława Schaeffera, Jerzego Semkowa, Zdzisława Szostaka.
W latach 1945-57 występował sporadycznie jako dyrygent, najczęściej prezentując utwory z okresu klasycyzmu i romantyzmu, wielokrotnie dyrygował też własnymi kompozycjami. W 1948 odniósł sukces artystyczny wykonując swoje Etiudy symfoniczne na fortepian i orkiestrę (1948) podczas festiwalu Międzynarodowego Towarzystwa Muzyki Współczesnej w Amsterdamie. W latach 1945-48 wchodził w skład Komisji Programowej Szkolnictwa Wyższego przy Ministerstwie Kultury i Sztuki. Od 1946 był członkiem zarządu, a w latach 1948-51 i w 1957 prezesem Polskiego Towarzystwa Muzyki Współczesnej. W latach 1951-54 był członkiem Zarządu Głównego Związku Kompozytorów Polskich.
Artur Malawski był laureatem wielu nagród i odznaczeń, m.in. w 1928 otrzymał I nagrodę na Konkursie Towarzystwa Bratniej Pomocy Uczniów Konserwatorium Krakowskiego za Bajkę na skrzypce i fortepian (1928), w 1949 ? II nagrodę za Wariacje na orkiestrę (1938), III nagrodę za Toccatę z fugą w formie wariacji na fortepian i orkiestrę symfoniczną (1949) oraz wyróżnienie za Tryptyk góralski na fortepian (1949) na Konkursie Kompozytorskim im. Fryderyka Chopina, w 1952 ? Nagrodę Państwową III stopnia za szkic symfoniczny Wierchy na orkiestrę (1934), w 1955 ? Nagrodę Państwową II stopnia za twórczość kompozytorską i działalność pedagogiczną oraz Nagrodę Ministra Kultury i Sztuki za Trio fortepianowe (1953) i za Etiudy symfoniczne, w 1956 ? Order Sztandaru Pracy II klasy oraz Nagrodę Związku Kompozytorów Polskich za całokształt działalności kompozytorskiej i pedagogicznej, w 1957 ? Nagrodę Muzyczną miasta Krakowa za osiągnięcia twórcze ze szczególnym uwzględnieniem II Symfonii ?Dramatycznej? (1956).
W latach 1962-82 co dwa lata odbywał się w Krakowie Konkurs Kompozytorski im. Artura Malawskiego.
Źródło biogramu: www.polmic.pl, Małgorzata Kosińska, aktualizacja: listopad 2003.
Utwory Kameralne
-
Andante e Allegro na skrzypce i fortepian, 1950 Wypożycz
-
Andante, Recitativo misterioso na skrzypce i fortepian, 1928
-
Bajka na skrzypce i fortepian, 1928 Wypożycz
-
Burleska na skrzypce i fortepian, 1940 Wypożycz
-
Fuga D-dur na trio smyczkowe, 1936
-
Fuga e-moll na kwartet smyczkowy, 1936
-
Fuga podwójna g-moll na kwartet smyczkowy, 1937
-
Hucułka na skrzypce i fortepian, ok. 1941
-
I Kwartet smyczkowy g-moll, op. 1, 1926
Opis:rękopis zniszczony przez kompozytora
-
II Kwartet smyczkowy, 1943 Wypożycz
-
Mazurek na skrzypce i fortepian, 1950 Wypożycz
-
Sekstet smyczkowy, op. 9, zniszczony, 1932
-
Siciliana i rondo na tematy F. Janiewicza na skrzypce i fortepian, 1951 Wypożycz
-
Sonata na tematy F. Janiewicza na skrzypce i fortepian, 1951 Wypożycz
-
Trio fortepianowe, 1953 Kup
-
Żywioły Tatr na kwintet instrumentów dętych, op. 11, 1934, inny tytuł: Tryptyk góralski
Opis:rękopis zniszczony przez kompozytora; zachowana tylko część 1.
Utwory na fortepian
-
5 Miniatur, 1947 Wypożycz
-
Mazurek, 1946 Wypożycz
-
Robot, 1933
Opis:rękopis zniszczony przez kompozytora
-
Tor, 1933, druga wersja pt.: Taniec wschodni; trzecia wersja pt. Synkopa
Opis:rękopis pierwszej i drugiej wersji zniszczony przez kompozytora
-
Tryptyk góralski, 1949 Wypożycz
Opis:pierwotny tytuł ?Tryptyk podhalański"; druga wersja tej kompozycji na małą orkiestrę (1950)
Utwory na fortepian z orkiestrą
-
Etiudy symfoniczne, 1948 Wypożycz