Międzynarodowy Konkurs Muzyki Polskiej
im. Stanisława Moniuszki
w Rzeszowie

(3.01.1884 ? 24.11.1948) pseudonim Georg Armand, pianista, kompozytor i pedagog urodzony w Warszawie, zmarły w Poznaniu. Pierwszych lekcji muzyki udzielała mu matka, następnie kształcił się pod kierunkiem Juliana Gadomskiego. Na estradzie zadebiutował w Warszawie 15 marca 1888 (zagrał utwory Franza Hüntena, Jeana Louisa Gobbaertsa, Carla Marii von Webera i Mazurek B-dur op. 7 nr 1 Fryderyka Chopina). Sukces tego wydarzenia sprawił, że następne jego występy miały miejsce w Rydze, Petersburgu, Odessie i Paryżu. W dowód uznania dla młodego geniusza otrzymał tytuły nadwornego pianisty króla Hiszpanii, szacha perskiego oraz sułtana tureckiego. W latach 1891-92, we Lwowie, jego nauczycielem fortepianu był Ludwik Marek. Od 1892 przez cztery lata (w miesiącach letnich) studiował grę na fortepianie u Karola Mikulego we Lwowie. W tym samym czasie uczył się kompozycji oraz instrumentacji pod kierunkiem Henryka Jareckiego. Odbył także studia z zakresu muzykologii i filozofii na Uniwersytecie w Paryżu. Równocześnie koncertował w całej Europie. W wieku 12 lat (w 1897 dał w Berlinie 1000. występ) jego repertuar obejmował utwory m.in. Johanna Sebastiana Bacha, Ludwiga van Beethovena, Ferenca Liszta, Antona Rubinsteina, Ignacego Jana Paderewskiego, Piotra Czajkowskiego, Benjamina Godarda, Georga Friedricha Haendla, Johanna Nepomuka Hummla, Felixa Mendelssohna-Bartholdy, Wolfganga Amadeusa Mozarta, Maurycego Moszkowskiego, Roberta Schumanna, Franza Schuberta, Camille'a Saint-Saënsa, Carla Marii von Webera, a w szczególności Chopina. W związku z ożywioną działalnością artystyczną przebywał najczęściej za granicą, mieszkał głównie w Niemczech (Wiesbaden, Lipsk i Berlin). Dawał setki koncertów rocznie, przede wszystkim recitali, oraz nagrywał płyty.

Lata II wojny światowej spędził w Berlinie, gdzie był represjonowany przez władze niemieckie, zabroniono mu występów publicznych oraz opuszczania miasta. Mimo to organizował koncerty domowe dla przyjaciół i uczniów. W 1945 powrócił do Polski i został profesorem klasy fortepianu w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Poznaniu. Koncertował do śmierci, która nastąpiła przed występem artysty w poznańskiej uczelni muzycznej w wyniku zawału serca. Został pochowany na Cmentarzu Zasłużonych Wielkopolan na Wzgórzu Świętego Wojciecha w Poznaniu.

Raul Koczalski całe swoje życie artystyczne poświęcił Fryderykowi Chopinowi. Uważał się za spadkobiercę tradycji Chopina, przekazanej mu przez Mikulego. Pozostawił po sobie kilkadziesiąt nagrań płytowych z utworami Chopina, Bacha, Mozarta, Liszta, Paderewskiego, Schumanna i swoimi własnymi, wydanymi na przez firmy Columbia, HMV, Muza, Odeon, Polydor, Pearl CD.

W uznaniu zasług dla rozwoju kultury polskiej został pośmiertnie odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.

Źródło biogramu: www.culture.pl, Małgorzata Kosińska, grudzień 2007.